bawić się w coś

См. также в других словарях:

• bawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić coś dla przyjemności, rozrywki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci bawią się na plaży. Czy ty przy tym komputerze się bawisz, czy pracujesz? {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bawić — ndk VIa, bawićwię, bawićwisz, baw, bawićwił, bawićwiony 1. «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki, uprzyjemniać komuś czas, zabawiać» Bawić dzieci. Bawić gości opowiadaniem dowcipów. Bawić kogoś rozmową. 2. «wprawiać w zadowolenie, w dobry… …   Słownik języka polskiego

• chlapać się — I – chlapnąć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chlapać, obryzgiwać czymś siebie – swoje ubranie, ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chlapać się wodą z miednicy. Chlapnąć się wapnem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zabawiać się — I – zabawić się {{/stl 13}}{{stl 7}} bawić się przez jakiś czas; spędzać pewien czas na bawieniu się, rozrywce itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabawiać się wesoło. Chodź, pójdziemy się zabawić. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyśmienicie — wyśmienicieej «znakomicie, świetnie» Bawić się wyśmienicie. Coś udało się wyśmienicie …   Słownik języka polskiego

• pryma — ż IV, CMs. prymamie; lm D. prym 1. muz. «interwał, którego oba składniki są tym samym stopniem (bez względu na aliterację) podstawowego szeregu dźwięków, np. c c» 2. muz. «podstawowy dźwięk trójdźwięku» pryma w użyciu przym. i przysłów., ndm pot …   Słownik języka polskiego

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego

• uderzyć — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… …   Słownik frazeologiczny

• uderzać — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… …   Słownik frazeologiczny